Menù principale

NONNI E NIPOTI di Errico Bello

NONNI E NIPOTI di Errico Bello
Lu nonnu a na certa età,
fori chiù non ci và.
Zicca stari a casa cu li nipotini,
e si li goti tutti li matini.
A ci teni li nipoti,
cu cerca si li goti.
Stai sempre in compagnia,
cu tristezza e allegria.
Ci li puerti allu marcatu,
ti cercunu sempri lu gelatu.
Si mentunu a siccatura tanti voti,
lu gelatu si lu pigghia lu nonnu e lu nipoti.
Quannu lu nipoti lu puerti a giru,
tuttu quiru ca veti lu teni sotta tiru.
Cu lu puerti a giru ni vali la pena,
toppu lu gelatu ti tira all’altalena .
Tu faci ca no sienti e fingi,
ma dà ti tocca puru cu li spingi.
Quarche vota ti tocca cu li tieni,
ma comu faci, tici ca li mieni?
Tiri annanti la quatriglia,
pircè è robba ti famiglia.
Ma ci li nonni no tiniunu li niputi,
rimaniunu a casa comu muti.
Tiniri li niputi no è na fantasia,
nu picca è tristezza e l’altra è allegria.
Pircè nu picca ti fannu acitari,
ma lu restu pi la risa ti fannu cripari.
Avvisu li nonni ca no vannu fori,
tiniti li niputi senza rancori.
Ci quarche nipoti ogni tantu crita,
nci voli tuttu, a lu restu ti la vita.
Nà cosa è certa ti piccinni sò niputi,
quannu so granni no ti tannu mancu li saluti.
Quannu li crisci so li tiluri,
ci spicci l’anni no ti tannu mancu l’auguri.
Quisti sò cosi ben saputi,
allu bisuegnu no nci venunu li niputi.

Loading